ชนเผ่าลาหู่ ถูกจัดออกเป็นหมู่กลุ่มย่อยออกไปตามภาษาและลักษณะเสื้อผ้าที่ผู้หญิงสวมใส่ อย่างเช่นลาหู่ฌี (ลาหู่เหลือง) ลาหู่นะ (ลาหู่ดำ) และลาหู่ญีหรือณีย่า (ลาหู่แดง) เป็นต้น

ลาหู่ มีความหมายว่า “นักล่าเสือ” ชนเผ่าลาหู่ฌีส่วนใหญ่จะอาศัยอยู่ตามภูเขาที่มีระดับความสูง 1300 เมตรจากระดับน้ำทะเล และมีชื่อเสียงว่าเป็นนักล่าสัตว์ฝีมือดี

มีคำบอกเล่าว่า ชนเผ่าลาหู่มีถิ่นดั้งเดิมในมณฑลยูนนาน ประเทศจีน และพวกเขาก็ค่อยๆ อพยพเคลื่อนย้ายมาทางทิศใต้ตามกาลเวลา จนถึงประเทศเมียนมา พวกเขาประกอบการเกษตรแบบเผาและถางในแถบเชิงเขาทางด้านตะวันตกและตะวันออกส่วนหนึ่งในหุบเขาเชียงตุง ปัจจุบันยังคงมีชนเผ่าลาหู่ฌี (ลาหู่เหลือง) อยู่หลายหมู่บ้าน

เพื่อการยังชีพและอยู่รอด ชนเผ่าลาหู่ยังคงมุ่งมั่นอย่างหนักแน่นในหลักการของความสามัคคีและจะทำงานร่วมกันเสมอ ทุกคนในหมู่บ้านจะทำตามความต้องการของผู้นำอาวุโสหมู่บ้าน แนวความคิดของพวกเขาในด้านสังคม หมู่บ้านคือชุมนุมครอบครัว ยังมีคำบอกเล่าเก่าแก่ว่า “ทุกคนช่วยเหลือคนอื่นในยามขัดสน เราทุกคนเป็น”awvi awnyi” (พี่น้อง) ด้วยกัน