ชนเผ่าไทเขินกับไทใหญ่ หรือฉานจีนั้น จากมุมมองทางด้านภาษาจัดเป็นกลุ่มชาติพันธุ์ฉานเดียวกัน อาจกล่าวได้ว่าพวกเขามีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกันอย่างมาก ในรัฐฉานพื้นที่ทางด้านตะวันออกห่างออกไปจากแม่น้ำสาละวิน(ธันลวิน) ประชาชนที่พูดไทเขินได้นั้นมีอยู่จำนวนมาก และพื้นที่ทางด้านตะวันตกห่างออกไปจากแม่น้ำสาละวิน (ธันลวิน) ประชาชนที่พูดไทใหญ่ได้นั้นก็มีจำนวนมากเช่นกัน ทั้งภาษาไทเขินและไทใหญ่มีอักษรและวรรณกรรมของตนเอง

หมู่บ้านของชนเผ่าไเขินที่อยู่ด้านนอกห่างจากเมืองเชียงตุงเกือบทั้งหมดเป็นลักษณะบ้านแบบยกพื้นสูง หลังคามุงด้วยหญ้าคา ไม่มีการใช้ตะปู และวัสดุทั้งหมดมาจากธรรมชาติ